τελοταξία

η, Ν

βιολ. μορφή αντανακλαστικής απόκρισης κατά την οποία ένας οργανισμός προσανατολίζεται προς ένα ερέθισμα σαν να ήταν το ερέθισμα αυτό το μοναδικό που δρα στον οργανισμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. telotaxis < τέλος + τάξις].